CHARPTER14 [NC18+]
มาร์คพาแบมแบมมาที่ชั้นดาดฟ้าของอาคารๆหนึ่ง
“พี่มาร์คพาน้องแบมขึ้นมาบนนี้ทำไมฮะ?” แบมแบมเอ่ยถามด้วยความกังวล
ไม่ใช่ว่ามาร์คลากเขามาบนนี้เพื่อผลักเขาลงไปจากดาดฟ้านี่หรอกนะ
ถ้าเป็นแบบนั้นเขาคงแย่จริงๆแน่
“ถอดเสื้อผ้าซะแบม”
แบมแบมทำตาโตอย่างตกใจแล้วส่ายหน้าไปมาทันทีโดยไม่ต้องคิด
“มะ ไม่ฮะ”
“เลือกเอา จะถอดเอง หรือให้ฉันถอดให้?”
มาร์คยิ้มแสยะแล้วเดินเข้ามาใกล้คนตัวเล็กช้าๆเหมือนตั้งใจจะแกล้งเหยื่อเล่น
เพราะเขารู้ว่าถ้าวิ่งไปจับตัวไว้แบมแบมก็หนีเขาไม่ทันอยู่ดี
“ย-อย่าเข้ามานะฮะ”
แบมแบมถอยหนีทีละก้าวๆ ดวงตาสุกใสเอาแต่มองไปยังประตูทางออกด้วยความกังวล
เขาอยากจะวิ่งฝ่าไปแต่เขาก็รู้ดีว่าถ้าทำแบบนั้นมาร์คต้องจับเขาได้แน่
แบมแบมเดินถอยหลังไปเรื่อยๆจนมันติดที่กั้นเพื่อกันคนไม่ให้ตกลงไปด้านล่าง
เขาสะดุ้งเมื่อรู้ว่าตัวเองหนีมาสุดทางแล้ว สมองไม่รักดีกลับคิดไปถึงเรื่องคืนนั้นอีก
ไม่เอาอีกแล้ว! เขาไม่อยากทำเรื่องแบบนั้นกับมาร์คอีก!!
“พี่มาร์คอย่าทำอะไรน้องแบมเลย
น้องแบมขอร้อง” ร่างเล็กส่ายหน้าอีกครั้ง
“ฉันบอกให้ถอดเสื้อ”
“แต่...แต่”
“ถ้าให้ฉันถอด ฉันจะไม่รับรองความปลอดภัยนะ”
“พะพี่มาร์ค ฮึก น้องแบมไม่อยากทำ”
“ถ้านายให้ฉันทำบนนี้ตอนนี้ ฉันจะให้เงินนาย”
แบมแบมร้องไห้หนักกว่าเดิม เอาเอามือขึ้นมากุมหน้าตัวเองเอาไว้แล้วสะอื้นจนตัวโยน
นี่มาร์คเห็นเขาเป็นอะไรงั้นเหรอ?
พวกขายตัวที่อยู่ตามซ่องหรือไง!
เห็นเขาเป็นตัวอะไรกันแน่...
“ว่ายังไง”
“ไม่เอาฮะ! ฮึก ฮือออ น้องแบมไม่ได้อยากได้อะไรทั้งนั้น
พี่ปล่อยน้องแบมไปไม่ได้เหรอ ทำไมต้องมายุ่งกับน้องแบมด้วย ฮื่ออออ” ว่าจบก็เอาแขนขึ้นมาเช็ดน้ำตาของตัวเองออก
มาร์คเดินเข้ามาประชิดตัวร่างเล็กแล้วจับแขนเอาไว้
“ถอดเสื้อ!!! ฉันสั่งให้ถอดก็คือต้องถอด!!
นายไม่ทำนายก็น่าจะรู้ว่าต่อไปจะต้องเจอกับอะไร”
“ม ไม่เอา”
“นายอยากให้ฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่นายไหม?”
แบมแบมก้มหน้า ถ้าพี่คุณรู้ว่าเขามาทำเรื่องแบบนี้กับมาร์ค
พี่คุณจะต้องผิดหวังในตัวเขามากแน่ๆ
ร่างเล็กค่อยๆยกมือที่สั่นๆของตัวเองขึ้นมาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของตัวเองทีละเม็ดๆจนหมดตามคำสั่งของคนใจร้าย
ก่อนที่จะพูดกับมาร์คเสียงแผ่ว
“นะ น้องแบมอาย”
“จะอายทำไมในเมื่อฉันเคยเห็นมามากกว่านี้แล้วด้วยซ้ำ”
มาร์คยิ้มมุมปากราวกับนึกสมเพช “ถอดกางเกง”
“...ฮะ” คนตัวเล็กกัดฟันตัวเองแล้วค่อยๆปลดเข็มขัดออก
ก่อนจะล่นกางเกงนักเรียนลงกับพื้น
แต่เขากลับไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองมาร์คเลยสักนิด
พวงแก้มขาวเนียนขึ้นสีแดงจัดอย่างเห็นได้ชัด
มาร์คยิ้มแต่ไม่พูดอะไร
ไม่รอช้าเขาจัดการยกตัวแบมแบมขึ้นไปนั่งตรงขอบระเบียง ก่อนจะจับขาเรียวแยกออกจากกัน
จากนั้นเขาก็เดินไปคั่นระหว่างขาทั้งสองข้างของแบมแบม
ทำให้ตอนนี้ระดับของแบมแบมจะอยู่สูงกว่ามาร์คนิดหน่อย
แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาหรอก..
“อื้ออ”
แบมแบมเชิดหน้าขึ้นสูงเมื่อมาร์คโน้มตัวมากอดร่างเขาไว้แล้วซุกไซร้ซอกคอของเขาอย่างเอาแต่ใจ
มาร์คฝากรอยสีแดงๆไว้ทุกๆที่ที่ปากเขาผาดผ่าน ทั้งรอยเก่าและรอยใหม่จนมันเต็มไปหมด
“พี่มาร์คอย่าทำรอย อ๊ะ”
“ทำไม กลัวไอ้แจบอมมันรู้หรือไง”
มาร์คเอ่ยอย่างหงุดหงิดแล้วกัดหัวนมของแบมแบมอย่างหมั่นเขี้ยว
“อ๊า” แบมแบมหลุดเสียงน่าอายออกมา เขาส่ายหน้าแล้วยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเอาไว้
นำสีใสเริ่มไหลออกมารื้นตรงขอบตาอีกครั้งเมื่อโดนคนตรงหน้ารังแก
“ร่างกายนายมันตอบสนองเร็วดีชะมัด”
มาร์คแลบลิ้นเลียรอบริมฝีปากของตน
“พี่มาร์ค.. ขอร้อง..”
คนตัวเล็กมองหน้ามาร์คอย่างอ้อนวอน
“ขอร้อง?
ขอร้องให้ฉันเอานายเร็วๆหน่ะเหรอ?? เฮอะ”
“ม-ไม่ใช่ น้องแบมขอร้อง ปล่อยน้องแบมไปเถอะฮะ
แค่ครั้งเดียว” แบมแบมเอ่ยขอพร้อมน้ำตานองหน้า เพราะเขารู้ว่าถ้าเกิดเขาพูดช้าไปมากกว่านี้
ทุกอย่างมันก็ยากถ้าหากคิดจะถอนตัวออกมา
“ไม่”
มันเป็นคำที่ชัดเจนที่สุดในเวลานี้เลย..
“ตะ แต่ น้องแบมกลัวคนข้างล่างเห็น”
“ตอนนี้ทุกคนอยู่ที่ห้องประชุมกันหมดแล้ว
ไม่มีใครมาเดินเพ่นพ่านข้างล่างหรอกนะ”
“แต่...พี่”
“นายไม่ได้มีหน้าที่มานั่งต่อรองฉัน
แต่นายมีหน้าที่ครางให้ฉันฟังอย่างเดียวเท่านั้นแบมแบม”
หน้าที่ของเขา...ความสำคัญของเขามันมีแค่นั้นจริงๆน่ะเหรอ?
“พี่ไม่เข้าใจน้องแบม ฮึก
พี่ก็เอาแต่จะทำแบบนี้ พี่เห็นน้องแบมเป็นตัวอะไรกันแน่ฮะ น
น้องแบมแค่ต้องการอิสระ ไปจากชีวิตพี่ พี่จะได้อยู่กับพี่ยูคยอมไงฮะ ถามจริงๆเถอะ
น้องแบมเป็นอะไรกับพี่มาร์คกันแน่ แฟนก็ไม่ใช่ ชู้เหรอฮะ? มันมากไปด้วยซ้ำสำหรับเด็กไม่มีค่าอย่างน้องแบม งั้นถ้าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน
ทำไมพี่มาร์คต้องมาทำแบบนี้กับน้องแบมด้วยหล่ะครับ คนที่ไม่ได้เป็นอะไรกันเลยเขามีอะไรกันได้เหรอ”
แบมแบมถามด้วยความที่เขาไม่รู้จริงๆว่ามันเป็นเพราะอะไรกันแน่ มาร์คถึงได้ทำแบบนี้
“ทำไมจะทำไม่ได้หล่ะ?”
“ก ก็ถ้าพี่ยูคยอมรู้..”
“ถ้าฉันไม่บอกและนายไม่พูด ยูคก็จะไม่รู้
จริงไหม?”
“...”
“เอาหล่ะ เลิกพูดมากได้แล้ว”
“อึก!”
แบมแบมผวายกมือขึ้นมาจับหลังคอของมาร์คไว้เป็นที่ยึดไม่ให้ตก แค่คิดว่าด้านหลังของเขาคืออากาศที่ว่างเปล่าเขาก็รู้สึกวูบวาบ
“ถ้ารู้สึกก็จิกลงมานะ” มาร์คว่าแล้วถอดเสื้อนักเรียนของตนออกบ้าง
แบมแบมมองร่างกายท่อนบนของมาร์คด้วยแววตาสั่นระริก
ถ้าเป็นเวลาอื่นเขาคงกระดี๊กระด๊าอยู่หรอก
แต่ไม่ใช่เวลาที่เขากำลังจะโดนเอารัดเอาเปรียบอยู่แบบนี้ “มองขนาดนี้กินเข้าไปเลยไหม”
คนตัวเล็กเบนสายตาไปทางอื่นทันทีที่มาร์คทักด้วยความอาย
“อ๊ะ...พี่มาร์ค อย่านะ”
ร้องออกมาเมื่อมาร์คก้มตัวลงจูบท้องแบนราบ
แบมแบมเกร็งตัวแน่นด้วยความไม่ชินกับการรุกล้ำของมาร์ค ร่างสูงไม่สนใจไล่ประทับริมฝีปากลงไปช้าๆ
ลงมาเรื่อยๆจนถึงขาอ่อนทั้งสองข้างของร่างเล็ก
เขายกขาทั้งสองข้างของแบมแบมขึ้นแล้วจูบซับขาอ่อนด้านในจนคนโดนกระทำกระตุกตัวเป็นพักๆ
“พี่มาร์ค อ๊า ยะ..อย่าทำแบบนี้ น้องแบมจะตก อ้าา”
มาร์คยิ้มแล้วแกล้งใช้ลิ้นเลียแกนกายเล็กผ่านชั้นในตัวบางเบาๆจนคนที่ไวต่อความรู้สึกอย่างแบมแบมสะดุ้ง
เขาเผลอจิกหลังคอของมาร์คไปเสียเต็มแรง
“ฮื่ออ พ พี่มาร์คฮะ อื้ออ อย่าเลีย..แบบนั้- .อ๊า...อ้ะ มะมัน..งื้ออ” แบมแบมครางเสียงหลง
บิดตัวไปมาด้วยความอึดอัด มาร์คยังคงใช้ลิ้นเก่งเหมือนเดิม เขาเลียจนชั้นในสีขาวเปียกชุ่มเพราะน้ำลายของเขา
“ตลกชะมัด
นายตื่นทั้งที่ฉันยังไม่ได้ใช้มือจับมันด้วยซ้ำเนี่ยนะ”
เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
ก่อนจะใช้ปากคาบชั้นในตัวบางออกจากขาขาวๆเล็กๆนี่ให้พ้นที่พ้นทาง
ร่างกายของแบมแบมยังคงสวยเหมือนเดิมในความคิดของเขา ไม่มีส่วนไหนของร่างกายคนตรงหน้าเลยที่เขาจะไม่หลงใหลมัน
เขาลุกขึ้นยืนและอุ้มแบมแบมลงมาจากที่กั้นระเบียง วางร่างเล็กลงบนพื้น
ก่อนจะผลักแบมแบมให้นอนราบลงไป หลังจากนั้นก็ขึ้นไปนอนคร่อมร่างอีกคนไว้
มาร์คไม่รอให้แบมแบมขัดขืน
เขารีบเสียบนิ้วชี้ของตนเข้าไปในช่องทางสวาทของแบมแบมทันที ทำให้ทำให้คนตัวเล็กร้องโวยวายด้วยความเจ็บจี๊ดที่แล่นเข้ามาในร่างกายโดยที่ไม่ทันตั้งตัว
“จะร้องทำบ้าอะไร
เคยเอาไอ้ที่มากกว่านิ้วใส่เข้าไปแล้วด้วยซ้ำ ถึงเวลานั้นค่อยร้องไม่ดีกว่าเหรอ”
“อ่ะ อื้ออ มันลึกไปแล้..นะ อ๊าาส์
มันลึกไป อ้ะ...อ๊ะ หยุดนะ อ่า”
แบมแบมใช้เล็บจิกพื้นเอาไว้เพื่อระบายความเจ็บปวดจากช่วงล่าง
“ครั้งก่อนฉันปล่อยในตัวนายนี่ใช่ไหม? อยู่เฉยๆนะเด็กดี ฉันจะเอาของเก่าออกให้
จะได้ไม่ปวดท้องไง”
“ฮื่ออ ..พี่ ม..มาร์ค”
ถึงกับน้ำตาเล็ดเมื่อมาร์คใช้นิ้วคว้านน้ำกามของเขาที่ยังค้างอยู่ในตัวของแบมแบมให้ออกมาด้านนอก
ผนังอุ่นร้อนด้านในตัวของร่างเล็กกำลังตอดรัดนิ้วเขาราวกับจะขับไล่
แต่นั่นกลับทำให้เขารู้สึกอยากจะสอดใส่อย่างอื่นที่มากกว่านิ้วเข้าไปในตัวแบมแบมเต็มที
“ที่ฉันเอาของเก่าออกให้...เพราะว่าฉันจะใส่ของใหม่เข้าไปแทนไงเด็กน้อย”
“มะ..ไม่นะ”
“นายพูดว่าไม่ทีไร
สุดท้ายมันก็จะกลายเป็นเสียงครางหวานๆให้ฉันฟังทุกที ไม่เชื่อก็ลองดูนี่”
มาร์คจับตัวแบมแบมพลิกให้นอนคว่ำแล้วจับเส้นผมนุ่มเอาไว้ไม่ให้โงหัวขึ้นมา ก่อนจะรูดซิบกางเกงออก
หยิบแกนกายขนาดใหญ่ของตัวเองออกมาจ่อเข้าที่ปากทางสีชมพูสด
แต่แทนที่เขาจะสอดใส่เข้าไปเลย
เขากลับใช้ส่วนหัวป้านถูไถกับช่องทางรักของแบมแบมจนคนใต้ร่างของเขาตัวสั่นสะท้าน แอ่นสะโพกรับอย่างช่วยไม่ได้
“อื้อออ ฮ้ะ พะ พี่มาร์คอย่าแกล้ง..”
แบมแบมท้วงออกมาเมื่อเขารู้สึกเสียวๆโหวงๆที่ช่องทางหลัง เนื่องจากมาร์คไม่ยอมเข้ามาในตัวเขาสักทีราวกับจะล้อเล่นกับความรู้สึกเขา
“สะโพกนายขาวดีนะ..”
ผู้ชายคนนี้จะทำให้เขาอายไปถึงไหนกัน!!
แบมแบมพยายามพูดอ้อนวอน ถึงจะรู้ว่ามันไม่ได้ทำให้มาร์คหยุดการกระทำนี้ลงได้
แต่อย่างน้อยก็แค่ขอให้อย่าทำอะไรกับเขารุนแรงมากจนเกินไปก็พอใจแล้ว
“พี่มาร์ค อย่าทำเลย ฮือออ” แบมแบมตัวสั่นอย่างน่ากลัว
เขาซบหน้าลงกับพื้นด้วยความสิ้นหวังเพราะรู้ว่าต่อไปจะต้องเจออะไรอีก “พี่มาร์ค
โอ๊ยยยยยยยยย!! อือ ฮึก พ พี่มาร์ค น้องแบม ฮึกก เจ็บ..นะ.อ๊ะ!” ร่างเล็กกรีดร้องไม่เป็นภาษาเมื่อมาร์คดันตัวเข้ามาอย่างรวดเร็ว
แบมแบมเชิดคอขึ้นเพราะความเจ็บจากการโดนรุกล้ำบริเวณช่องทางหลัง
ก่อนที่น้ำตาสีสวยจะไหลลงมาตามสันแก้มนวล
มาร์คขยับตัวเข้าออกพลางซี้ดปากไปด้วย
“เจ็บ..เจ็บ ฮืออ พอก่อน พ พี่มาร์ค
เอาออก..อ๊ะ..อ้ะ เอาออกไป ฮ่ะ อาา”
“ซี๊ดด แน่นจังวะ อย่าเกร็งเยอะสิ”
มาร์คโถมตัวลงจูบขมับสวยของคนใต้ร่างเบาๆเป็นการปลอบ
“อ๊าา อ๊...ฮ่ะ อ๊ะ..อ๊ะ อื้อ พี่มาร์คฮะ..
เบา.. เบาหน่อย อึก ฮืออ”
ในขณะที่มาร์คกำลังมอบบทรักอันเร่าร้อนให้กับแบมแบมอยู่นั้น
เขาสองคนไม่รู้เลยว่าจะมีคนเดินขึ้นมาบนนี้เพราะเขาคนนั้นตั้งใจจะมาสูดอากาศบริสุทธิ์ด้านบนดาดฟ้าก่อนจะไปรวมตัวกับคนอื่นเสียหน่อย
แต่เสียงครางหวานๆของคนที่เขาคุ้นเคยกลับลอยมาตามลมทำให้เขารีบวิ่งมาดูทันทีว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“บะ...แบมแบม”
ภาพที่เขาเห็นทำให้เขาอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก
ภาพที่เพื่อนรักของตนกำลังมีเซ็กส์กับคนที่เขาแอบรัก...
“พ พี่แจบอม!!! พี่แจบอม ฮืออ ช่วยน้องแบมด้วย ฮึก”
แค่เพียงแบมแบมได้ยินเสียงเขาก็ร้องเรียกให้คนมาใหม่ช่วยทันที
แต่แจบอมกลับยืนนิ่งราวกับทำอะไรไม่ถูก
แทนที่มาร์คจะปล่อยแบมแบม
เขากลับยิ้มแสยะแล้วถอนแกนกายออกจากร่างกายสวย
ก่อนจะพลิกตัวแบมแบมขึ้นมานั่งตักของตนเอาไว้
ทำให้ตรงหน้าของแบมแบมคือแจบอมที่ยืนนิ่งด้วยความตกใจ
“หวงมันนักใช่ไหม...รักมันนักใช่ไหมไอ้แจบอม!! ดูซะให้เต็มตาว่าไอ้คนที่แกรักนักหนา ฉันทำอะไรกับมันได้บ้าง!!!” มาร์คไม่สนใจอะไรอีกแล้ว
เขาจับขาแบมแบมแยกออกจากกันให้แจบอมเห็นร่างกายของอีกคนชัดๆ “สวยใช่ไหมล่ะ
อิจฉาใช่ไหม! แต่ขอโทษนะเว้ย...กูเป็นเจ้าของแบมแบม! กูเป็นคนแรกของแบมแบมได้ยินไหม!!”
“!!!”
แบมแบมร้องไห้ไม่ยอมหยุด
ทำไมมาร์คต้องทำกับเขาอย่างนี้ด้วย เขากับแจบอมทำอะไรผิดนักเหรอ?
“อ๊าาา พ พี่มาร์ค!! ฮือออ หยุดเถ..อะ น้องบ แบมไม่ไหว อ๊ะ..อ่า ฮึก
อื้อ” แบมแบมครางลั่นไม่เป็นภาษาเมื่อมาร์คยกตัวเขาขึ้นสูงแล้ววางลง
ทำให้แท่งเนื้อร้อนขนาดใหญ่ถูกบีบอัดเข้าไปในช่องทางรักของแบมแบมอีกคราต่อหน้าต่อตาแจบอม
มาร์คจับเอวสอบยกขึ้นลงหลายรอบตามความต้องการของเขา
ก่อนที่จะยกยิ้มมุมปากด้วยความสะใจ
แจบอมหันหลังให้ภาพบาดตาบาดใจนั้น ในจังหวะที่เขาหันหน้าไปทางอื่น
ก็มีน้ำสีใสๆไหลออกมาจากดวงตาคมที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดทุกอณูของหัวใจ
ถึงเขาจะอยากเข้าไปจับสองคนนั้นแยกออกจากกันแค่ไหน
แต่เขากลับทำไม่ได้...เขาเข้าไปยุ่งไม่ได้จริงๆ
เพราะถึงเขาจะเข้าไปช่วยแบมแบม
คิดเหรอว่ามาร์คจะไม่ทำแบบนี้อีก มันไม่มีทาง
เขาขอไปตั้งหลักก่อนได้ไหม...
ขอโทษนะแบมแบม..แต่ถึงนายจะเป็นของมาร์ค
พี่ก็จะไม่ตัดใจจากนายแน่นอน..
...พี่จะรอวันที่พี่สามารถช่วยนายออกมาจากขุมนรกขุมนั้นได้นะ...
เขาหลับตาก่อนจะวิ่งออกไปจากชั้นดาดฟ้านี่
ไม่อยากรับรู้อะไรไปมากกว่านี้อีก
“นายเห็นเมื่อกี้ไหม มันร้องไห้ให้เด็กไร้ค่าอย่างนายแน่ะ
ฮ่ะ..ฮ่ะ น่าขำสิ้นดี”
“ฮึก ใจ..ร้าย”
“ว่าไงนะ!”
“พี่มัน..ไม่ใช่คน ฮืออ”
“นายด่าฉันใช่ไหม ได้! อยากโดนดีนักฉันก็จะจัดให้!”
มาร์คจับแบมแบมพลิกลงไปนอนกับพื้นเหมือนเดิมทั้งท่าที่กายของทั้งสองยังคงเชื่อมกันอยู่
ก่อนที่มาร์คจะจับแบมแบมกระแทกเข้าหาตัวอย่างแรงหลายต่อหลายครั้งจนแบมแบมต้องเอามือมาปิดปากเอาไว้
“ฮื่อ อึก อื้อ ฮื่อ แรง..ฮืออ
พี่มาร์ค...อ๊าาาา แรง เกิน.. น้องแบมเจ็บ..อ้า อื้ออ”
“อ่าส์ ซี๊ดด เสียวโว้ย! รัดของฉันให้มากกว่านี้อีกสิแบมแบม
ให้ฉันรู้สึกถึงความเจ็บปวดของนายหน่อย!!”
แบมแบมส่ายหน้าไปมา ร่างกายของเขามันไม่มีความรู้สึกดีอย่างที่ควรจะเป็น
เนื่องจากมาร์คไม่ได้ทำกับเขาอย่างถนอมแบบที่คนรักเขาทำกัน
ของเล่นมันก็ได้แค่นี้..
“อ๊ะ พี่มาร์คฮะ น..น้องแบม...อ๊าาาา!!!” แบมแบมปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเลอะหน้าท้องแกร่ง
พร้อมๆกับมาร์คที่ชักแกนกายของตัวเองออกมาปล่อยด้านนอก เพราะเขาขี้เกียจเอาน้ำของเขาออกจากในตัวของแบมแบมทีหลัง
แบมแบม...ยังอร่อยเหมือนเดิม ^^
