NC - CHARPTER 13 [18+]
“แบมแบม!!!??” มาร์คเรียกชื่อคนมาใหม่เสียงดังก่อนจะปิดฝาโน๊ตบุ๊คลงอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้อีกคนรู้ว่าเขากำลังดูอะไรอยู่
ให้ตายสิ! อารมณ์เขายังค้างอยู่เลยนะ...
“นายมาทำไม”
“พี่มาร์คกินอะไรหรือยังฮะ”
“ฉันถามว่านายมาทำไม!! นี่มันสี่ทุ่มแล้วทำไมยังไม่กลับบ้านไปนอนอีก หา!!!”
มาร์คตวาดเสียงกร้าวจนแบมแบมสะดุ้ง
“กะ...ก็น้องแบมอยากอยู่กับพี่มาร์คนี่นา
ก็เลยบอกพี่คุณว่าไปบ้านพี่มาร์ค ให้พี่มาร์คช่วยสอนการบ้าน” ร่างเล็กก้มหน้าหงอยเหมือนลูกหมาโดนเจ้าของดุ
“กลับไปซะแบม”
“พี่มาร์คกินข้าวหรือยังฮะ”
“กลับไปได้แล้ว! ฉันให้โอกาสนายแล้วนะ!!”
“ไม่เอาอ่ะ ก็น้องแบมอยากอยู่กับพี่มาร์คนี่นา
สรุปว่าพี่มาร์คกินอะไรหรือยังครับ”
“ก็ได้..ก็ได้ นายเลือกเองนะ”
“เอ๋?” แบมแบมทำหน้างง แล้วมองตามมาร์คที่เดินไปปิดประตูห้องเรียนทั้งสองบานจากนั้นก็ล็อกกลอนแน่นหนา
“ฉันยังไม่ได้กินอะไร นายมีอะไรให้ฉันกินหรือไง” มาร์คยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วมองแบมแบมด้วยสายตาแปลกๆจนคนตัวเล็กทำหน้างงแล้วงงอีก
แต่ก็ตอบกลับไปโดยไม่ได้เอะใจอะไร
“อ๋อ น้องแบมมีนมขวดนึงอ่ะฮะ พี่มาร์คกินรองท้องไปก่อนได้ไหม”
ถอดสายกระเป๋าออกจากหลังแล้วหยิบขวดนมมาจากช่องใส่ขวดน้ำ
ก่อนจะยื่นมันให้มาร์ค
“หึ...กิน” ตอบสั้นๆแล้วเดินไปผลักแบมแบมลงไปนอนกับโต๊ะแถวหลังสุดที่ต่อกันเป็นแนวยาวพอที่จะให้คนๆนึงนอนได้
“ฉันอยากกินนม...ของนาย”
“อะไรนะฮะ O_o”
แบมแบมถามเสียงหลงแล้วปัดป่ายมือปลาหมึกให้ออกห่างตัว
แต่มาร์คไวกว่า เขาถอดหัวเข็มขัดของแบมแบมออกได้สำเร็จ
แต่พอร่างเล็กรู้ว่าเขาจะทำอะไรก็ดิ้นสุดแรงเกิด ทั้งทุบ ทั้งตี และบอกเขาให้หยุด
“นิ่งๆสิ! นายอยากมาขัดอารมณ์ฉันเองนะ!! รับผิดชอบเดี๋ยวนี้”
“มะ ไม่เอา โอ้ย! พี่มาร์คอย่าทำอะไรน้องแบมนะ!!!”
“ไหนว่าชอบฉันไง!? นายไม่ได้ต้องการอะไรแบบนี้งั้นเหรอ ฉันเซอร์วิสให้นายแบบถึงใจเลยนะ”
“น้องแบมกลัว ฮือออ พี่มาร์คปล่อยน้องแบมไปเถอะนะฮะ น้องแบมไหว้หล่ะ”
แบมแบมยกมือขึ้นมาไหว้ปลกๆเพื่อขอความเห็นใจจากคนใจร้ายที่ตอนนี้เอาแต่ยุ่งวุ่นวายอยู่กับหัวเข็มขัดนักเรียนของเขา
“ทำไมมันถอดยากถอดเย็นแบบนี้วะแม่ง!” มาร์คตวาดอย่างเสียอารมณ์
“แบม หยุดดิ้น! ฉันบอกให้หยุดไง!!”
ตุ้บ
แบมแบมใช้ขาถีบท้องมาร์คจนคนตัวสูงเซออกไปจากตัวเขา
พอได้โอกาสคนตัวเล็กก็รีบลุกแล้ววิ่งตรงไปที่ประตูห้อง
“นายกล้าถีบฉันเหรอแบมแบม!!!!!” มาร์คตวาดเสียงดังลั่นห้องแล้ววิ่งตามไปคว้าตัวแบมแบมเอาไว้ได้ทันก่อนที่ร่างเล็กจะได้เปิดประตูหนี
“ปะ ปล่อย! พี่มาร์คปล่อยน้องแบมนะ ปล่อยนะ ฮึกก”
พลั่ก!
“อึก...อะ” ร่างเล็กแทบทรุดลงไปกองกับพื้นเมื่อมาร์คปล่อยหมัดมาเต็มๆที่หน้าท้องของเขา
มันเจ็บจนเขาแทบจะไม่มีแรงทำอะไรแม้กระทั่งขยับตัว
มวลท้องเหมือนจะบิดมวลขั้นรุนแรงข้างในนั้น
เพราะตั้งรับกับบางสิ่งที่กระแทกลงมาอย่างแรงแทบไม่ทัน
“หึ หมดฤทธิ์สักที” มาร์คยิ้มมุมปากอย่างสะใจปนสมเพช
เขาช้อนตัวแบมแบมขึ้นในท่าเจ้าหญิง ก่อนจะพาไปวางบนโต๊ะตัวเดิม
แบมแบมนอนหลับตาอย่างหมดสภาพ
ไม่อยากลืมตาขึ้นมาเจอสิ่งเลวร้ายอะไรอีกแล้ว ไม่อีกแล้ว...
ทำไมเขาไม่สลบไป.. ทำไมยังจะต้องตื่นมารับรู้ถึงความรู้สึกเจ็บปวดพวกนี้ด้วย
ทำไม?
“อย่ามาแกล้งหลับ
ลืมตาขึ้นมาเดี๋ยวนี้!”
“...”
“อยากโดนอีกหมัดหรือไง”
พอได้ยินแบบนั้นแบมแบมก็รีบลืมตาขึ้นมาทันที แต่ก็เอาแต่เงียบ
“ฉันจะทำให้นายรู้ว่านรก...มันเป็นยังไง”
“อื้อ อย่า..” แบมแบมส่งเสียงห้ามเมื่อมาร์คปลดเข็มขัดของเขาออกและเอามันมาผูกข้อมือทั้งสองข้างของเขาไว้เหนือหัว
นั่นเท่ากับว่าเขาขัดขืนอะไรอีกฝ่ายไม่ได้อีก
ได้แต่นอนอยู่นิ่งๆให้อีกคนกระทำลงมาจนหนำใจ
มาร์คฉีกเสื้อนักเรียนตัวบางทิ้งอย่างไม่ใยดี ก่อนจะสำรวจร่างกายขาวใต้ร่มผ้าอย่างหลงใหล
“ฉันปล่อยให้นายรอดมาได้ยังไงตั้งนานเนี่ย” มาร์คพึมพำอย่างพอใจ
ก่อนจะนำขวดนมที่แบมแบมทำหล่นเอาไว้เมื่อกี้ขึ้นมาเปิดฝาออก
แล้วราดน้ำนมในขวดลงมาใส่ร่างกายสวยจนชุ่มไปทั่วตัว ทำให้แบมแบมบิดตัวอย่างตกใจ
“พี่มาร์ค...จะทำอะไร อ๊าาาา” ยังไม่ทันพูดจบประโยคดี
มาร์คก็ก้มลงมาใช้ปากครอบครองยอดอกสีสวยก่อนจะทั้งเลียทังดูดเม้มมันไม่หยุดจนคนใต้ร่างของเขาครางออกมาอย่างสุขสม
“อ๊ะ...อื้อ...ยะ หยุด อึก”
มาร์คเอาหัวขึ้นมาแล้วเลียปากตัวเองอย่างหื่นกระหาย
จ้องมองเม็ดปทุมสีชมพูสดที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายของเขา
“ขนาดนี้แล้วยังจะบอกให้หยุดอีกหรือไง”
“ฮึก” แบมแบมหันหน้าหนีมาร์ค
เขาไม่อยากเห็นเวลาที่ร่างสูงมองร่างกายของเขาอย่างจาบจ้วงเลยสักนิดเพราะมันน่าอายมากถึงมากที่สุด
“รู้สึกยังไงที่ฉันทำแบบนี้แบมแบม ตอบฉันมาหน่อยเด็กดี”
“ฮืออออ” แบมแบมเอาแต่ส่ายหน้าแล้วหดตัวเข้าหากันแต่มาร์คก็ไม่ยอมเอาแต่ดึงขาของเขาเอาไว้
“ไม่อยากลองเหรอ เซ็กส์น่ะ มันสนุกจะตายไป”
“มะไม่ ฮึก พี่มาร์คไม่ได้รักน้องแบม
พี่มาร์คไม่ได้อ่อนโยนให้น้องแบม แล้วทำไมน้องแบมต้องชอบด้ว- โอ๊ย!!!” ร้องลั่นเมื่อคนบนร่างใช้ฟันกัดยอดอกของเขาแรงๆ
“ชอบรุนแรงงั้นสิ พูดกันดีๆไม่รู้เรื่องใช่ไหม ได้!!”
มาร์คก้มลงซุกไซร้ซอกคอระหงส์ด้วยความรวดเร็วจนแบมแบมรีบหดคอหนี
แต่ด้วยแรงแค่นี้เขาก็พอรู้ว่ายังไงก็คงไม่มีวันหยุดมาร์คได้อีกต่อไป
ร่างเล็กได้แต่ภาวนาให้ใครสักคนเดินผ่านมาแล้วได้ยินเสียงร้องของเขาเท่านั้นเอง
ถึงแม้หวังจะริบหรี่มากเพราะตอนนี้มันก็ปาเข้าไปสี่ทุ่มแล้วจะมีใครในโรงเรียนอยู่อีกหล่ะ
“พี่มาร์ค..อึก...น้อง แบ..มเจ็บ”
มาร์คกัดเนื้อขาวเนียนย้ำๆ จนมันเป็นรอยสีแดงทั่วลำคอขาว
ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะเลื่อนต่ำลงมาเลียน้ำนมที่เปื้อนหน้าท้องให้แบมแบม
ทำให้คนตัวเล็กใต้ร่างของเขาบิดตัวด้วยความเสียวระคนเจ็บปวด
เพราะว่าที่หน้าท้องขาวเนียนมีรอยฟกช้ำสีม่วงๆเด่นชัดที่เกิดจากการโดนชกอย่างจังเมื่อกี้นี้
“อ๊ะ อย่าเลียนะ ฮึกก พี่มาร์คหยุดเถอะ” เปล่งเสียงขอร้องออกมาด้วยความยากลำบาก
“อืมม อร่อย ฉันชักจะชอบกินนมขึ้นมาแล้วสิ :]”
“ไม่นะพี่มาร์ค...ตรงนั้น อึก!” ร้องท้วงขึ้นมาทันทีเมื่อฝ่ามือหน้าตะปปเข้าเต็มๆที่เป้ากางเกง
แบมแบมรีบถดตัวหนีแต่ผลก็เป็นเหมือนเดิม มาร์คลากขาเขากลับมาอีกจนได้
“ฉันยังกินนมไม่หมดเลย” ทำเป็นเบะปากงอน
ก่อนจะกระซิบข้างๆใบหูเล็ก “โดยเฉพาะนมที่ออกมาจากตัวนายหน่ะ”
“ฮื่ออ หยุด! อะออกไปนะ” หลับตาด้วยความกลัว
แต่แล้วก็ต้องเบิกตาโพลงขึ้นมาอีกครั้งเมื่อร่างสูงรูดซิบกางเกงนักเรียนสีน้ำเงินลงมา
ก่อนจะถอดมันออกอย่างไม่ใยดี
“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมมันตื่นง่ายจัง” มาร์คมองสิ่งที่คับแน่นอยู่ภายในชั้นในสีขาว
แล้วเลิกคิ้วถามแบมแบมที่หน้าแดงซ่านเหมือนกำลังอยู่ในโอโซน
ร่างเล็กรีบหุบขาเข้าหากันโดยอัตโนมัติไม่ให้มาร์คมอง
แต่มือหนาก็ทำหน้าที่ดุจคีมเหล็ก แยกขาทั้งสองข้างของเขาออกแล้วถอดปราการชิ้นสุดท้ายออกด้วยความรวดเร็วจนคนตัวเล็กหลับตาแน่นด้วยความเขินอาย
รู้เลยว่าที่มาร์คเอาตัวเข้ามาแทรกกลางหว่างขาของเขาเอาไว้เป็นการล็อกแบบนั้นเพื่อที่สายตาคมจะได้สำรวจร่างกายของเขาได้สะดวกทุกสัดส่วน ทุกส่วนบนร่างกายของแบมแบมถูกไล่มองอย่างละเอียดโดยมีไฟในห้องเป็นตัวช่วยทำให้มาร์คเห็นทุกอย่าง
ซึ่งตอนนี้แบมแบมไม่มีเสื้อผ้าติดตัวชักชิ้นเดียวนอกจากถุงเท้า
“ซี้ดดด สวยชะมัด ฉันมองข้ามนายไปได้ยังไงตั้งนานวะเนี่ย
ถ้าคืนนี้ฉันไม่ได้นายอย่ามาเรียกฉันว่ามาร์คต้วนเลยแม่ง.”
“ยะ...อย่ามองนะฮะ ฮืออ”
“ไม่ต้องอายหรอกน่า ทั้งขาวทั้งนุ่มไปทั้งตัวแบบนี้ มีอะไรให้อายกัน”
“ตะแต่ว่าท่านี้มัน..” ยิ่งมองสภาพตัวเองตอนนี้บอกเลย...เขารับไม่ได้จริงๆ
ไอ้ท่าแหกขาเป็นรูปตัวเอ็มโดยมีร่างของมาร์คล็อกขาเขาไว้อีกทีเนี่ย มันน่าอายสุดๆ
“ทำไม มันเร้าใจดีออก...หึ”
“อ้ะ อ๊าาา อย่า” ครางเสียงหวานลั่นห้องเมื่อมาร์คโน้มตัวลงมาตรงระหว่างขา
ก่อนจะใช้ปากอมแกนกายเล็กที่ตั้งชูชันอยู่จนมิดด้าม
โดยที่แบมแบมทำอะไรไม่ได้เลยเนื่องจากเขาโดนพันธนาการเอาไว้ด้วยเข็มขัดเส้นหนา
เขาพยายามบิดข้อมือไปมาแต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรนอกจากทำให้เป็นรอยปืดๆสีแดง
และถ้าขยับเยอะๆมันอาจจะถึงขั้นบวมเลยด้วยซ้ำ
มาร์คขบเม้มกลางกายน่ารักของแบมแบมเน้นๆย้ำแบบช้าๆเนิบๆ
เลียมันสุดโคนก่อนจะรูดปากขึ้นลงเป็นจังหวะ
และเร่งจังหวะอย่างรวดเร็วจนคนตัวเล็กหายใจกระชั้นถี่ แผ่นอกเล็กกระเพื่อมขึ้นลงเมื่อเกิดความต้องการบางอย่าง
“อ๊ะ...อ๊าาา..พ-พี่มาร์..ค
พี่มาร์ค...น้องแบมไม่ไหว..แล้.. อ้าา อืมมส์” เผลอเด้งสะโพกรับอย่างลืมตัว
สติสตางค์กระจายออกไปคนละทิศคนละทาง
แค่เพียงเพราะมาร์คปรนเปรอส่วนอ่อนไหวให้เป็นอย่างดี
มือหนาซุกซนเลื้อยไปบดขยี้ยอดอกสองเม็ดอย่างหมั่นเขี้ยว
เพิ่มความสุขสมให้กับคนใต้ร่างเขาเขาไปอีก
แบมแบมเห็นแสงสีขาวอยู่ตรงหน้าของเขา แต่แทนที่เขาจะได้แตะมัน
มาร์คกลับแกล้งเขาด้วยการหยุดทำออรัลกลางคัน
“พี่...อึก...หยุดทำไม” แบมแบมบิดตัวไปมาด้วยความทรมาน เขาต้องการจะปลดปล่อยความอึดอัดนี้
“ก็นายบอกให้ฉันหยุดไม่ใช่หรือไง”
…ทำไมถึงเพิ่งมาหยุดตอนนี้
แบมแบมกลั้นก้อนสะอื้นในลำคอ
ทำไมเขาถึงต้องมารักซาตานใจร้ายอย่างมาร์คด้วย
คนบนร่างของเขาก็น่าจะรู้ว่าเขาเป็นคนขี้อายเกินกว่าที่จะพูดขอร้องอีกคนให้ทำต่อ
แม้ว่าเขาต้องการมันมากแค่ไหนก็ตาม
“งั้นพี่มาร์คก็ปล่อยให้น้องแบมช่วยตัวเองต่อ ฮึก..” ทำไมเขาถึงต้องมาพูดเรื่องน่าอายแบบนี้กับมาร์คด้วย
“ถ้านายไม่ขอร้องฉัน ฉันก็จะไม่ช่วยอะไรนายทั้งนั้น
ปล่อยให้นอนทรมานตายไปตรงนี้นั่นแหละ เลือกเอา”
“...”
“ร่างกายนายมันกำลังต้องการฉันนะ”
“มะ ไม่ ฮึก ไม่” แบมแบมตัวสั่นด้วยความทรมาน
“แน่ใจนะว่าจะไม่ให้ฉันช่วยจริงๆ?” มาร์คแกล้งก้มลงจูบส่วนหัวป้านเบาๆจนมันมีน้ำสีขาวปริ่มออกมาหน่อยๆ
“พี่มาร์คช่วยน้องแบมด้วย ฮึกก ขอร้องหล่ะ ช่วยอมมันที” ในที่สุดเขาก็กัดฟันพูดประโยคน่าอายออกไป
คำพูดที่มาจากกามอารมณ์ของร่างเล็กทำให้มาร์คยกยิ้มอย่างพอใจ ในที่สุดเขาก็ทำให้แบมแบมขอร้องเขาด้วยตัวเอง
เคยบอกแล้วใช่ไหม เขาจะป้ายสีดำใส่ผ้าขาวอย่างแบมแบม
และเขากำลังทำมันอยู่. . .
“หึๆ น่าสมเพชชะมัด แต่ขอโทษนะเด็กน้อย
เราต้องเสร็จไปพร้อมๆกันสิถึงจะถูก”
แบมแบมมองหน้ามาร์คด้วยความไม่ไว้ใจ
แล้วก็เป็นดังคาดเมื่อมาร์คยกขาทั้งสองข้างของเขาขึ้นพาดบ่า
ก่อนที่มาร์คจะก้มลงไปเลียรอบๆช่องทางรักสีชมพูของแบมแบม
สร้างความเสียวกระสันให้แก่คนถูกระทำเป็นอย่างมาก
“พี่มาร์คทำอะไร...อ๊ะ...อย่าเอาลิ้นเข้าไป อื้อออ” ร่างเล็กเกร็งตัวสุดขีดตอนที่มาร์คสอดลิ้นเข้าไปในช่องทางบริสุทธิ์ที่ยังไม่เคยถูกใครลุกล้ำมาก่อน
แต่ก่อนที่มาร์คจะทำอะไรไปมากกว่านี้...
Rrrrrr Rrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ของแบมแบมก็ดังขึ้นขัดจังหวะเวลา ‘ความสุข’ ของมาร์คเสียก่อน
มาถึงขั้นนี้แบมแบมก็พอจะเดาได้
มาร์คคงไม่ให้เขารับสายหรอก...
ซะเมื่อไหร่ :]
“ฉันก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดไม่ให้นายรับสายจากพี่ชายสุดที่รักหรอกนะ”
มาร์คคลี่ยิ้มแล้วแกว่งมือถือของแบมแบมไปมา
หนทางรอดของเขาอยู่ตรงหน้าเท่านั้น!
“แต่...” คำๆนี้ทำให้แบมแบมหุบยิ้มลงทันที “ห้ามบอกพี่ชายนายเด็ดขาดว่าเรากำลังทำอะไรกันอยู่”
“ฮืออ งั้นน้องแบมไม่รับ” ร่างเล็กส่ายหน้าไปมา
“นายคงลืมอะไรไปอย่างสินะ..”
“...”
“อะไรที่นายต้องการ ฉันจะทำอย่างตรงข้ามเสมอ”
ติ๊ด!
มาร์คกดรับแล้วยื่นโทรศัพท์ส่งให้แบมแบมที่นอนหมดสภาพอยู่ใต้ร่างเขา
“ยะ ยอโบเซโย”
((แบมแบม ทำรายงานถึงไหนแล้วเรา))
“ทำเสร็จแล้วครับ ตอนนี้ผมกำลังให้พี่มาร์คสอนการบ้านอยู่”
มาร์คยิ้มเจ้าเล่ห์ ‘สอนการบ้าน’ อย่างนั้นเหรอ
หึๆ ผมก็กำลัง ‘สอนการบ้าน’ ให้น้องอยู่จริงๆไม่ได้โกหกนะครับคุณฮยองอ่า
อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้านิชคุณรู้ว่าตอนนี้น้องชายของตนกำลังนอนแก้ผ้าต่อหน้าเขาจะทำหน้ายังไง? หึๆ
((ดูแลตัวเองดีๆเข้าใจไหม อย่ากวนพี่เขามากหล่ะ))
“เอ่อ...ฮะ อะโอ๊ยยยยยยยยย!!!! พี่มาร์ค ไม่นะ อึก
น้องแบมเจ็บ มะมัน... ฮึกก เอามันออกไป เอาออกไปนะ ฮึก ฮืออ” แบมแบมร้องเสียงดังลั่นห้องเมื่อมาร์คปลดซิบกางเกงของตัวเองลง
ก่อนจะเอาแกนกายขนาดใหญ่ยัดเข้าไปในช่องทางสีหวานจนมิด โดยไม่มีการเบิกทางก่อน
แน่นอนว่ามันสร้างความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสให้แก่แบมแบม
เลือดสีแดงสดค่อยๆไหลออกมาจากช่องทางฉีกขาด
เป็นสิ่งที่บ่งบอกได้อย่างดีว่า ‘มาร์ค’ คือคนแรกของเขา
ร่างสูงมองเลือดที่ไหลออกมาอย่างพอใจเป็นที่สุด
นี่เขาเป็นคนแรกของแบมแบมจริงๆหรือนี่?
มาร์คซี๊ดปากอย่างสุขสม ผนังอุ่นข้างในตัวของร่างเล็กมันกำลังตอดรัดเขาอย่างบ้าคลั่งจนปวดหนึบไปหมด
ต่างจากแบมแบมที่นอนร้องไห้และดิ้นทุรนทุรายอย่างทรมาน
ร่างเล็กพยายามเกร็งตัวเพื่อว่าร่างกายจะได้เจ็บน้อยลง
แต่มันกลับไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย มันเจ็บราวกับขาทั้งสองข้างถูกดึงให้ไปคนละทิศกันจนตัวเขารู้สึกเหมือนแทบจะฉีกออกเป็นสองส่วน
((แบมเป็นอะไร!? ใครทำอะไรแบม!!))
เสียงที่ส่งมาจากปลายสายทำให้แบมแบมพยายามตอบกลับไปทั้งที่ตัวเองรู้สึกเจ็บจนไม่รู้จะเจ็บยังไง
“นะ น้องแบม.. น้องแบมล้มฮะพี่คุณเจ็บมากเลย อ๊ะ อื้อออ อย่าขยับ
ฮึก” ร่างเล็กขอร้องมาร์คด้วยสายตาน่าสงสาร
แต่มาร์คกลับยิ้มอย่างสะใจเป็นคำตอบ
ให้เขาได้เสพสุขจากร่างกายหอมหวานนี้ก่อนเถอะ
มันเป็นภาพที่ยั่วยวนจนเขาอดใจไม่ไหวแล้ว!
ดวงตากลมฉ่ำปรือมีน้ำตารื้นๆอยู่ตรงขอบ พวงแก้มสีแดงก่ำ
ริมฝีปากเจ่อเผยอออกนิดๆอย่างเชิญชวน
ร่างกายขาวนวลที่เต็มไปด้วยร่องรอยสีแดงจากฝีมือเขา
ทุกๆอย่างบนตัวแบมแบมล้วนน่าหลงใหลถึงเจ้าตัวจะไม่ได้ต้องการ
ถึงเจ้าตัวจะไม่ได้ตั้งใจยั่วเขาสักนิดก็เถอะ แต่เชื่อสิ ใครมาเห็นแบบที่เขาเห็น
ร้อยทั้งร้อยก็อดใจกันไม่ไหวทั้งนั้น!!
แม่งเอ็กซ์ชิบหาย! เด็กเหี้ยอะไรวะ!!
((ร้องไห้ทำไม แล้วอะไรคืออย่าขยับ?))
“คะ คะ คือ น้องแบมดูซีรีส์อยู่กับพี่มาร์คน่ะฮะเลยร้องไห้ ล-แล้วพี่มาร์คก็ทำแผลให้น้องแบมอยู่ มันเป็นสำลีชุบแอลกอฮอล์ก็เลย.. โอ๊ยยย!
ฮึกก”
((เจ็บมากไหมเด็กน้อย ไม่เป็นอะไรนะ พี่เป็นกำลังใจให้))
นิชคุณพยายามพูดปลอบ
“ซี้ดดดดดดดด ร่างกายนายตอนนี้มันสวยมากเลยแบมแบมอ่า”
((อะไรนะ เมื่อกี้ได้ยินคนพูดอะไรสวยๆ))
“เอ่อ.. คือ.. พ พี่มาร์ค อ๊าาา เขาชมน้องแบมลาย...มะมือ...สวยฮะ
อื้มม” แบมแบมพูดตะกุกตะกักเพราะมาร์คขยับตัวเข้าออกไม่หยุด
เขาไม่อยากโกหกนิชคุณเลยสักนิดแต่มันก็จำเป็น
ร่างสูงครางอื้ออึงในลำคอนิดหน่อยต่างจากแบมแบมที่ร้องลั่นห้อง
ไม่รู้ว่ามาร์คทำอะไรกับร่างกายของเขา มันทั้งเจ็บและรู้สึกดีอย่างไม่น่าให้อภัย
นี่น่ะหรือที่เขาเรียกกันว่า ‘เซ็กส์’
วันนี้มาร์คได้สอนเขาทุกอย่างเกี่ยวกับบทเรียนทางกาย
ความรู้สึกแปลกใหม่แบบนี้มันคืออะไรกัน มันไม่ใช่เรื่องดีใช่ไหม?
พี่คุณเคยบอกเขาว่าเรื่องแบบนี้มันต้องทำกับคนรักคนเดียวไม่ใช่เหรอ?? แล้วมาร์คมาทำแบบนี้กับเขามันจะไม่เป็นไรเหรอ
ความคิดน้อยๆตีกันวุ่นไปหมดจนน่าปวดหัว
((แล้วทำไมทำเสียงแปลกๆแบบนี้หล่ะ))
“ก็พี่มาร์คเขาแกล้งน้องแบม...เขาเอาแต่จี้ อื้อออ เบาๆ น-น้องแบมเจ็บนะ อ้าาา อึก”
“ในตัวนายมันสุดยอดเลยเด็กน้อย อ้าาาส์” มาร์คยังไม่หยุดแกล้ง
((อะไรสุดยอดนะ)) ถามด้วยความรู้สึกว่ามันชักจะตงิดๆ
“พี่มาร์คเขาบอกว่า อ๊ะ น้องแบมแก้โจทย์ อึกส์ อ้า เก่งสุดยอดเลยฮะ
ฮึก” แบมแบมขมวดคิ้วแล้วมองหน้ามาร์คทั้งน้ำตาคลอหน่วย
เขาร้องไห้ไม่หยุดเพราะมาร์คเอาแต่ขยับตัวเข้าออกแรงๆโดยไม่คิดเป็นห่วงร่างกายเขาเลยสักนิดว่ามันจะรับไม่ไหว
เขาเพิ่งเคยเจอเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก และเขาเด็กเกินกว่าที่จะรับแกนกายขนาดใหญ่โตเข้าไปในร่างกายได้จนหมด
แต่คนบนร่างของเขากลับดันมันเข้าไปจนมิดขนาดนั้น
มันสร้างความเจ็บปวดอย่างสุดซึ้งให้เขา
ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยรู้สึกเจ็บขนาดนี้มาก่อน
ในที่สุดมาร์คก็ยอมแก้มัดมือให้เขา แต่ก็นั่นแหละ
มันไม่ได้ช่วยให้เขาหนีจากร่างสูงไปได้หรอก
สิ่งที่เขาทำได้ตอนนี้คือนอนรอรับชะตากรรมที่มันจะเกิด
ในใจคิดเพียงแต่ว่าให้มาร์คเอาไปเถอะ เขามีอะไรก็เอาไปให้หมดเลย ยอมหมดแล้วจริงๆ
บางครั้งเขาก็เกลียดตัวเองที่ยอมมาร์คไปหมดทุกอย่าง แต่จะทำอะไรได้หล่ะ
ถึงเขาไม่ให้ คนเห็นแก่ตัวก็จะ ‘เอา’ อยู่ดี
เขารักมาร์คมาก
และถ้าสิ่งนี้มันจะทำให้มาร์คมีความสุขได้ เขาก็โอเค
แบมแบมค่อยๆใช้มือที่ไม่ได้ใช้ถือโทรศัพท์โอบรัดคอของมาร์คไว้เป็นที่พยุง
ก่อนจะหลับตาลงช้าๆ
คนตัวสูงแปลกใจเล็กน้อย เมื่อจู่ๆร่างเล็กเล็กกลับเลิกพยศ
และยอมให้เขาทำแต่โดยดี
“เก่งมากครับคนดี”
ยอมแบบนี้ค่อยง่ายหน่อย เฮอะ!
((อะไรเก่ง))
“มะ หมายถึงเรียนเก่งน่ะครับ อ้าาส์ พี่คุณ แค่นี้ก่อนได้ไหมฮะ อ๊ะ!! ตรงนั้น!!” ครางไม่เป็นศัพท์เมื่อรู้สึกแปลกๆที่ข้างในตัว
เหมือนมีกระแสไฟฟ้าช็อตเขาไปทั่วร่าง
มันรู้สึกดีจนเขาเผลอจิกที่หลังคอของคนบนร่างอย่างแรง
มาร์คยกยิ้มเหมือนจะรู้ คงไปโดนจุดกระสันเข้าล่ะสิ
((เป็นอะไรแบม!))
“เปล่าฮะ คะ..แค่นี้ก่อนนะฮะ”
ติ๊ด!
รีบกดวางสายอย่างรวดเร็วก่อนจะโยนโทรศัพท์ไปทางอื่นแบบไม่สนใจอีกต่อไป
“พี่มาร์ค อย่ากระแทกแรง น้องแบมส-เสียว อ้ะ
อ๊ะๆๆ”
มาร์คแกล้งกระแทกไปตรงที่เดิมซ้ำๆอย่างแรงจนคนใต้ร่างครางเสียงหวานให้เขาฟังไม่หยุด
ให้ตายเหอะ เขาชอบนิสัยแบมแบมอย่างนึงนะ
คือเวลารู้สึกอะไรก็พูดออกมาหมด
เสียว...ก็บอกว่าเสียว...ซื่อชะมัด
“มีความสุขใช่ไหมแบมแบม”
“มะ ไม่ อ๊าา” ร่างเล็กยังคงปากแข็งอยู่
พยายามปฏิเสธทั้งที่ครางให้อีกคนฟังไม่หยุดหย่อน เขาเฝ้าบอกกับตัวเองว่าไม่จริง
เขายอมให้มาร์คทำอะไรตามใจได้ แต่เขาไม่ได้รู้สึกดีไปกับมันใช่ไหม
แต่ไอ้สมองไม่รักดีมันก็พาลคิดไปถึงว่าตอนนี้มาร์คกำลังอยู่ในตัวเขามันก็อดที่จะหน้าร้อนผ่าวไม่ได้
ไม่นะ! เขาจะต้องต่อต้านกับสิ่งสกปรกที่มาร์คกำลังมอบให้สิ
มันไม่ได้เกิดจากการที่เขารักเรานะแบมแบม มันก็แค่ความใคร่เท่านั้นเอง!!!
ร่างเล็กตัดสินใจพยายามขัดขืนอีกครั้งทั้งที่กลางกายที่เชื่อมกันอยู่มันทำให้เขามีความสุขจนแทบกระอัก
แต่เขาจะมาลุ่มหลงมัวเมาในราคะไม่ได้! เขาต้องหนี!
มาร์คเห็นว่าแบมแบมยังคงไม่เลิกขัดขืน เขาจึงต้องใช้ไม้แข็ง..
ร่างสูงจัดการล็อกขาแบมแบมไว้แน่นแล้วเอามืออีกข้างจับเอวนุ่มดันเข้าหาตัวอย่างแรงจนแท่งเอ็นอุ่นร้อนเข้าไปในช่องทางรักของแบมแบมจนสุด
โดนตรงจุดกระสันในร่างกายเต็มๆจนคนโดนข่มเหงสะดุ้งเฮือก ก่อนจะนิ่งไป
คนไม่มีประสบการณ์น่ะหรือจะสู้คนมีประสบการณ์เรื่องนี้มานักต่อนักอย่างเขาได้ :]
ถ้าวันนี้แบมแบมไม่ได้ร้องขอให้เขาปล่อยน้ำกามเข้าไปในตัว
อย่ามาเรียกเขาว่าต้วนอี้เอินอีกเลย!
เขาจะทำให้อีกคนคลั่งตายเพราะความสุขสมในคืนนี้ที่เขามอบให้
เขาจะทำให้อีกคนสมยอมและกลายร่างเป็นลูกแมวเชื่องๆอ้าขาให้เขาเอาอย่างไร้ศักดิ์ศรี! คอยดูก็แล้วกัน แบมแบม! นายเสร็จฉันแน่!!!
“เรียกชื่อฉัน เด็กดี เรียกชื่อฉันสิ อ้าาส์ ซี้ดดด
ข้างในนี้มันตอดรัดฉันดีชะมัด”
“พี่มาร์คคคค ฮื่ออ นะ น้องแบม นน้องแบม !” แบมแบมกระชับมือให้กอดคออีกคนได้แน่นกว่าเดิม
มาร์คกำลังทำให้เขาเสียการควบคุมอย่างช้าๆ... และป้ายสีดำใส่เขาโดยที่เขาไม่ทันรู้ตัว
“บอกฉันซิ ว่านายชอบให้ฉันกระแทกเข้าไปในตัวนายแรงๆแบบนี้ อื้มมม”
“ชอบ.. อ้ะ น้องแบมชอบ... ให้พี่มาร์คทำแบบนี้ อ๊าาา อ้ะ แรงอีกสิฮะ” เอ่ยขอร้องออกมาเพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์
เมื่อเห็นคนตัวเล็กยอมเคลิ้มตาม มาร์คก็ทำตามที่ขอทันที
บริสุทธิ์ . . น่าทำลายชะมัด
ทำตัวน่าขยี้แบบนี้ระวังจะเดินไม่ได้เอานะครับตัวเล็ก หึๆๆ
“อ้าขากว้างอีกสิ อืม แบบนั้นแหละเด็กดี อ้ากว้างๆนะ”
เห็นไหมล่ะ! ในที่สุดเขาก็ทำได้อย่างที่ใจคิด
ตอนนี้คนใต้ร่างของเขายอมทำตามที่เขาบอกทุกอย่างไม่เว้นแม้กระทั่งนอนแหกขาให้เขาเอาเหมือนพวกอีตัวที่อยู่ตามซ่อง!!!
ต่อไปก็...
มาร์คแกล้งหยุด ‘ทำ’ แบบกะทันหัน
ถึงแม้ว่าเขาเองจะมีความต้องการถึงขั้นใกล้จะได้ปลดปล่อย
แต่เขาก็ต้องอดใจเอาไว้ก่อน
“ฉันให้โอกาสนายอีกรอบนะแบมแบม อยากให้ฉันหยุดไหม?”
“มะไม่ พี่มาร์คอย่าแกล้งน้องแบม..”
หน้าแบมแบมตอนกำลังค้างนี่มันเร้าใจดีชะมัด..
“ไม่ได้แกล้ง
จะให้ฉันทำต่อจริงๆน่ะเหรอ”
ร่างเล็กรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
“ทำ.. ต่อ ฮึก ขอร้องล่ะฮะ น้องแบมไม่ไหวแล้ว น้องแบมอึดอัดตรงนี้”
แบมแบมชี้ไปที่ ‘ไอ้นั่น’ ของตัวเองที่ตื่นตัวเต็มที่อย่างไม่ประสีประสา
แต่การกระทำนั้นทำเอามาร์คผิวปากแซวอย่างถูกใจ
เด็กเขาแม่ง...ไม่ยักรู้ว่าจะขี้ยั่วขนาดนี้เวลามีอะไรกับเขา
“งั้นปล่อยในนะ” เอ่ยขออนุญาตทั้งที่ถึงแบมแบมจะไม่ให้
เขาก็ปล่อยเข้าข้างในอยู่ดี
“ปล่อยใน อึก คืออะไรเหรอฮะ”
ร่างสูงเลิกคิ้ว นี่เด็กน้อยของเขาไม่เข้าใจความหมายของคำว่า ‘ปล่อยใน’ หรือนี่
ได้...เดี๋ยวครูจะสอนให้ละเอียดเลยครับนักเรียนคนเก่ง หึ...
“คือการที่ฉัน”
“อ๊ะ” แบมแบมสะดุ้งเมื่อมาร์คสอดกระแทกแท่งเนื้อร้อนขนาดใหญ่นั่นเข้ามาในร่างกายเขาอีกครา
“ปล่อยน้ำของฉัน..”
“อ๊ะๆๆ พี่มาร์คฮะ พี่มาร์ค แรงๆฮะ แรงอีกฮะ อ๊า”
“เข้าไปในตัวนายยังไงล่ะแบมแบม!”
พั่บ พั่บ พั่บ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงครางของทั้งสองสอดประสานดังก้องไปทั่วห้องเรียนซึ่งไม่น่าใช่สถานที่ๆเหมาะกับการทำเรื่องแบบนี้เท่าไหร่นัก
แต่มาร์คก็หาได้แคร์ไม่ เร่งจังหวะให้เร็วขึ้นกว่าเดิมเพื่อที่เขาจะได้ ‘สำเร็จความใคร่’ ในตัวของเด็กคนนี้ตามที่ใจหวังสักที
โตได้แล้วนะแบมแบม...
“บอกซิว่านายเป็นของใคร??”
“นะ น้องแบม น้อ...งแบมเป็น.. น้องแบมเป็นของพี่มาร์คคนเดียว อ๊ะ
อ๊าาาาา!!” ร่างบางกระตุกตัวสองสามครั้งก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจากแกนกายน่ารัก
พร้อมๆกับมาร์คที่ปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในตัวของแบมแบมหมดทุกหยาดหยดจนมันเต็ม ทำให้ทั้งน้ำรักและเลือดสีแดงสดไหลปนกันออกมาเปื้อนต้นขาขาวเนียน
มาร์คเอาตัวออกมาจากร่างของแบมแบม ก่อนจะรูดซิบกางเกงปิด
ร่างเล็กเปลี่ยนท่านอนเป็นนอนตะแคง ก่อนจะหดตัวเข้าหากัน
ใช้มือกอดร่างของตัวเองเอาไว้ไม่ให้มันสั่นไปมากกว่านี้
มันจบแล้วสินะ...จบแล้วจริงๆ
มาร์คได้ทุกอย่างจากเขาไปหมดแล้วทั้งหัวใจ...และร่างกาย
คนใจร้ายเอามันไปหมดแล้ว เขาไม่เหลืออะไร แม้กระทั่งศักดิ์ศรี..
แค่คิดภาพตัวเองนอนร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างซาตานร้าย
อ้อนวอนของให้อีกคนกระทำกับตนแรงๆคนตัวเล็กก็ยิ่งร้องไห้หนักเข้าไปอีก
เขาทำไปได้ยังไง...น่าสมเพชที่สุด เขาเกลียดตัวเอง ทำไมถึงได้ทำตัวไรค่าแบบนี้นะ
เกลียดตัวเอง...เกลียดที่อะไรๆก็ยอมให้เขาไปหมด
มาร์คมองแบมแบมด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก
มือหนายื่นไปแตะที่หัวของร่างเล็กเบาๆเหมือนจะเป็นการปลอบ
แต่สายตาคมกลับค่อยๆไล่มองร่างเปลือยเปล่าของแบมแบมที่กำลังกอดตัวเองแน่นแล้วร้องไห้อย่างหนักด้วยความหลงใหล
ให้ตายสิ...มันสวยงามราวกับจิตรกรรมชั้นสูงที่ถูกปั้นแต่งออกมาอย่างประณีต
รู้ตัวอีกทีน้องชายของเขามันก็ตื่นขึ้นมาอีกรอบแล้ว
ร่างกายของแบมแบมมีอิทธิพลต่อเขาจริงๆ
“ขออีกรอบได้ไหม” เอ่ยขออย่างเห็นแก่ตัว ก่อนจะดึงแขนร่างเล็กอย่างแรงให้ลุกขึ้นนั่ง
แน่นอนว่าแบมแบมส่ายหน้าไปมา ก่อนจะก้มหน้าหลบตามาร์คอย่างเดียว
ตัวเขามันสกปรกไปแล้ว มาร์คยังจะเอาอะไรกับเขาอีก
เห็นเขาเป็นตัวอะไรงั้นเหรอ? มีอารมณ์ก็จะปลดปล่อยกับเขา
เป็นได้แค่ที่ระบายของอีกคนเท่านั้นเหรอ..
เสียตัวให้เขาฟรีๆแล้วยังไม่ได้แม้แต่ความเห็นใจกลับมาเลยด้วยซ้ำ
“นะ ขออีกรอบ” คนใจร้ายยังคงเอ่ยปากขอ
ย่ำยีกันไม่พอใช่ไหม?
“ไม่เอา ฮือออ พี่มาร์คกลับไปเถอะฮะ อย่ามายุ่งกับน้องแบม”
“อะไรกัน เมื่อกี้ยังร้องครางขอให้ฉันเอานายแรงๆอยู่เลยไม่ใช่เหรอ”
“หยุดนะ! หยุดพูดนะพี่มาร์ค ฮึก” แบมแบมพยายามสะบัดมือมาร์คออกจากแขน
ทำให้มาร์คขมวดคิ้วอย่างขัดใจ
“ไม่ให้ใช่ไหม ก็ได้!!” ร่างสูงกระชากแขนของแบมแบมอย่างแรงจนคนตัวเล็กไถลลงมาจากโต๊ะ
สะโพกบางกระแทกลงกับพื้นอย่างแรงจนกระดูกแทบหัก ความเจ็บปวดแล่นจี๊ดไปถึงโคนสมอง
“โอ๊ย!!!” พอร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมามองมาร์คที่ยืนค้ำหัวเขาอยู่ทั้งน้ำตา
ก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อมาร์คเอาบุหรี่ขึ้นมาจุดไฟแช็คแล้วยิ้มแปลกๆให้เขา
"พี่มาร์คจะทำอะไร!"
มาร์คยิ้มเย็นแล้วก้มตัวลงกดร่างแบมแบมลงกับพื้นกระเบื้อง
ซึ่งแบมแบมเองเดิมทีแรงเขาก็สู้มาร์คไม่ได้อยู่แล้ว บวกกับยังรู้สึกระบมไปทั้งตัวทำให้เขาขยับตัวแทบไม่ได้ด้วยซํ้า
"พี่มาร์คปล่อยน้องแบมไปเถอะนะฮะ น้องแบมขอร้อง
ฮึก"
"หึๆ" ไม่รอฟังคำทักท้วงใดๆอีก
มาร์คจัดการกดปลายมวนของบุหรี่ลงไปกับเนื้อบริเวณเอวบางจนคนตัวเล็กกรีดร้องลั่นเพราะความร้อนจากมัน
เลือดสีแดงสดค่อยๆไหลออกมาจากแผลฉกรรจ์
"โอ๊ยยยยย!!! ฮืออ พี่มาร์ค อ๊ะ น้องแบมเจ็บ!!
ฮือออ น้องแบมเจ็บ"
มาร์คค่อยๆตวัดมือเขียนราวกับว่าสิ่งที่อยู่ในมือคือดินสอ
ส่วนผิวของแบมแบมแทนกระดาษขาว
จงใจกดยํ้าลงไปช้าๆราวกับจะสั่งสอนว่าอย่าทำให้เขาไม่พอใจอีก
กว่าจะยกมือขึ้นมาได้เล่นเอาแบมแบมแทบอยากจะกัดลิ้นตัวเองตายให้กับความเจ็บจากการโดนลวกครั้งนี้
เขาเขียนตัว 'M' ลงไปที่เอวขวาของแบมแบมด้วยบุหรี่
"รู้ไหมตัวเอ็มคืออะไร?"
"ฮึก ฮืออ"
แบมแบมเอาแต่ส่ายหน้าแล้วจิกนิ้วลงกับพื้นเพื่อระบายความเจ็บจากแผล
"เอ็มแทนตัวฉันยังไงหล่ะ เอ็มที่มาจากคำว่า'mark'
แล้วรู้ไหมทำไมฉันถึงต้องทำแบบนี้?"
"..."
"เพราะเวลามีคนมาใช้ของเหลือเดนจากฉันเขาจะได้รู้ยังไงหล่ะว่านายเป็นของฉันไปแล้ว!!!"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น