NC-CHARPTER17 part1 [15+]
“พะ พี่”
แบมแบมร้องเมื่อถูกฮันบินผลักลงกับเตียงนุ่มในห้องนอนของร่างสูง
“เล่นละครอะไรก็ต้องเล่นให้มันเนียนหน่อยสิ
จริงมั้ย?”
เขารีบกระโดดขึ้นคร่อมบนร่างแบมแบมทันทีไม่ให้ร่างเล็กได้ตั้งตัวอะไร
ก็อกๆๆๆๆๆ!!!
“เปิดนะเว้ย!! เปิดประตู!!!!
เปิดสิวะไอ้ฮันบิน!!!!!” เสียงของมาร์คดังลอดผ่านช่องประตูเข้ามาสู่โสตประสาทของคนทั้งสองที่อยู่ในห้อง
“ถ้าพี่ไม่เปิดพี่เจอดีแน่!!!”
ฮันบินยักไหล่แล้วหันมาพูดกับแบมแบม
“นายคิดได้ยังไงหน่ะ แกล้งไอ้มาร์คเนี่ย
มันเป็นอะไรที่สนุกมากเลยนะ ฮ่าๆๆ” เขาหัวเราะแล้วส่ายหน้า
“น้องแบมก็แค่ไม่ชอบน่ะฮะ
ที่พี่เขาไปเที่ยวกับพี่โบมี แล้วยังจูบกันอีก (. .)”
“โบมี?
ยัยบ้านั่นกลับมาแล้วเหรอวะ” ฮันบินพึมพำเบาๆ “สองคนนั้นจูบกัน?”
“ฮะ”
“งั้นเราทำอย่างนั้นบ้างก็คงไม่แปลกเนอะ ^^” ไม่รอฟังความเห็นจากคนตัวเล็กอีก
เขาประกบจูบลงไปที่ริมฝีปากสีชมพูสดทันที ซึ่งแบมแบมก็ยอมอ้าปากออกให้ฮันบินเอาลิ้นเข้าไปอย่างรู้งาน
“อื้ออ”
แบมแบมทำตาปรือเมื่อฮันบินเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กของเขาด้วยความชำนิชำนาญ
ฮันบินตักตวงความหอมหวานในโพรงปากของอีกคนอย่างเพลิดเพลินจนลืมไปแล้วว่าแบมแบมเป็นแฟนของใคร
น่ารัก...แบมแบมน่ารักเกินไปจริงๆ
เขาถอนปากออก ทำให้น้ำเชื่อมสีใสไหลออกมาจากปากของทั้งสองคนเป็นสาย
แล้วสลายไปในอากาศ
“ครางดังๆนะครับ
พี่กลัวคนข้างนอกจะไม่ได้ยิน”
ฮันบินก้มลงกระซิบที่ใบหูเล็กแล้วขบกัดมันเบาๆจนคนใต้ร่างของเขาครางออกมาเบาๆ
แก้มสีขาวเนียนเริ่มขึ้นสีอย่างเห็นได้ชัด “อ่า.. น่ารักจังเลย”
“พี่ฮันบิน อย่า..เอามันใส่เข้ามาได้ไหมฮะ”
“แล้วเราจะแกล้งมาร์คมันยังไงหืม? บอกพี่สิเด็กดี”
แบมแบมเม้มปากแน่น
เขาไม่ได้ต้องการจะมีอะไรกับฮันบินจริงๆ แต่ต้องการแค่ให้มาร์คเข้าใจผิดเฉยๆ
“พี่ต้องการแค่เสียงของนาย
ให้มาร์คมันได้ยินแล้วเข้าใจผิด งั้น..เอาแบบนี้ดีไหม”
“???”
“แค่ทำให้นายมีความสุขก็พอแล้วนี่นา เนอะ
นายจะได้ไม่ต้องเจ็บเพราะพี่ด้วย” เขากรีดยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วกดตัวแบมแบมให้แนบลงกับเตียงกว้าง
ก่อนจะยกขาของแบมแบมขึ้นพาดบ่าหนา
“พี่ฮันบิน!” แบมแบมเบิกตากว้าง
เนื่องจากเมื่อกี้นี้มาร์คแค่ใส่เสื้อตัวเดียวให้เขาไม่ต่างอะไรกับใส่ชุดเดรสสั้นๆ
แถมยังไม่มีชั้นในอีก
ดังนั้นตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวเขาก็มีแค่เสื้อยืดตัวใหญ่ติดตัวอยู่เท่านั้นแหละ
เพราะฉะนั้นการที่ฮันบินทำแบบนี้ก็เท่ากับว่าไม่ต่างกับเปลือยกายให้อีกคนเห็นเลยน่ะสิ!
“นายมีอารมณ์กับฉันงั้นเหรอเนี่ย?” เขาแลบลิ้นเลียริมฝีปากของตน
หลังจากนั้นก็ใช้มือล่นเสื้อยืดสีเทาตัวหนาขึ้นไปถึงบริเวณลำคอระหงส์แต่ก็ไม่ได้ถอดออก
“ซี๊ดดด สวย ก็ว่าทำไมมาร์คมันถึงหวงนายนัก หึ”
โครม!! โครม!!!
“ไอ้ฮันบิน! ได้ยินไหมวะ!! กูบอกให้เปิดไง!!” มาร์คยังคงตะโกนเข้ามาในห้องไม่หยุด
“ส่งเสียงดังๆเลยนะแบมแบมอ่า”
“อ๊ะ!”
แบมแบมสะดุ้งเหมือนโดนไฟฟ้าช็อต ฮันบินใช้มือทั้งสองข้างรูดรั้งแกนกายของเขาที่ตั้งชูชันท้าสายตาคมอย่างน่าอาย
เพียงแค่สัมผัสเดียวก็ทำให้เขาแอ่นสะโพกรับอย่างช่วยไม่ได้
นั่นทำให้ฮันบินยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ
ไม่มีใครหรอกนะที่สามารถปฏิเสธเขาได้ตอนที่เขาใช้มือ ‘ทำ’ ให้หน่ะ
ถึงจะเป็นแบมแบมที่รักมาร์คมากก็เถอะ
มาอยู่ใต้ร่างเขาก็ต้องครางเสียงดังๆให้ฟังอยู่ดีแหละนะ :]
“อ๊..าา อ้ะ พ พี่ฮันบินฮะ!!” แบมแบมซี๊ดปากแล้วใช้มือทั้งสองข้างขยุ่มผ้าปูที่นอนไว้แน่นจนมันยับยู่ยี่ไปหมด
ความรู้สึกเสียวกระสันทั้งหมดในร่างไปกระจุกรวมกันอยู่ที่กลางแกนกายเล็ก
รู้สึกสุขสมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ปัง ปัง!!!
มาร์คพยายามพังประตูออกเมื่อได้ยินเสียงครางของแบมแบมด้วยความโมโหสุดขีด
แค่คิดภาพฮันบินเข้าไปในตัวของแบมแบมเขาก็อยากจะระเบิดตัวตายไปซะ!!
“เสียวล่ะซี้ ครางลั่นเชียว”
ฮันบินหัวเราะเมื่อเห็นปฏิกิริยาของร่างเล็ก แบมแบมบิดตัวไปมาเพราะโดนเขาปรนเปรอให้ไม่หยุดมือ
“อ๊ะๆ พี่! ฮ้ะ ยะ..อย่า..อ๊า อย่าล้อ..สิฮะ อื้อ!!”
“พูดให้เป็นประโยคก่อนเถอะเรา หึ”
พูดแซวต่ออย่างไม่ใส่ใจคำขอของแบมแบมเลยสักนิด
แต่ภายในใจของเขาก็คิดเพียงแต่ว่า...ร่างตรงหน้าของเขาแม่ง...น่าเอาเป็นบ้า
เขาไม่น่าไปสัญญากับแบมแบมเลยให้ตายสิว่าจะไม่ทำอะไร
“พี่.. อื้ม! ช ช้า..อ๊ะ ช้าหน่อยฮะ...ช้า.. อ๊าา! นะ..น้องแบมบอกให้ช้า..งะ...ฮื่อออ”
แบมแบมทำหน้าอ้อนใส่ฮันบินพลางเอ่ยปากขอให้เบาแรง
แต่คนบนร่างเขากลับยิ้มแล้วเร่งความเร็วจนแบมแบมแทบนอนไม่ติดเตียง
เขาผวาขึ้นมานั่งแล้วกอดเอวหนาเอาไว้แน่น ก่อนจะครางเสียงหวานข้างๆหูฮันบินไม่หยุดหย่อน
“อืม แบบนั้นแหละครับ
ป่านนี้ไอ้มาร์คมันคงอยู่ไม่สุขแล้วล่ะ ให้มันรู้ซะบ้างว่ามันทำแบบนั้นกับนายได้
นายก็ทำได้เหมือนกันจริงไหม??”
“อึก อื้อ..ฮื่อ”
แบมแบมซบหน้าลงกับไหล่หนาแล้วส่ายหัวชื้นเหงื่อไปมาเป็นเชิงว่าไม่ไหวแล้ว “พะ
พี่...ใกล้...น้องแบมจะออก..ละ แล้..”
โครม!!!!!
“ไอ้ฮันบิน มึงปล่อยแบมแบมเดี๋ยวนี้นะเว้ย!!”
“พะ พี่.. พี่.....พี่ฮันบิ..ใกล้ ฮ้ะ อ๊าาาาา.”ร่างเล็กกระตุกเกร็ง
แล้วปลดปล่อยน้ำนมสีขาวขุ่นออกมาเต็มฝ่ามือหนา
“ปล่อย?
นี่ไงฉัน ‘ปล่อย’ ให้แฟนแกแล้ว ^^” เขาแบมือให้มาร์คดูด้วยใบหน้ากวนประสาทเป็นที่สุด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น