NC-CHARPTER17 part2 [18+]
“พี่ไหวหรือเปล่าครับ”
จินยองพยายามพยุงแจบอมเข้ามาในโรงยิมด้วยความยากลำบาก
แล้วเอ่ยถามร่างสูงที่เมาได้ที่
สภาพแบบนี้ดูยังไงก็ไม่สามารถบอกทางกลับบ้านของตัวเองได้แน่ๆหล่ะ
“พี่นอนที่เบาะไปก่อนได้ไหม
เดี๋ยวผมอยู่เป็นเพื่อนนะ ยุงมันอาจจะเยอะหน่อยพี่นอนได้ใช่ไหม?” จินยองถามพลางไปลากเบาะมาปูไว้ที่พื้น แล้วจัดการวางร่างของแจบอมลงกับเบาะผืนใหญ่
“พี่แจบอมอยู่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวผมไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้พี่ก่อน”
ร่างเล็กทำท่าจะเดินออกไป แต่แจบอมกลับคว้ามือเขาเอาไว้ได้ทัน
“จะไปไหนน”
“เฮ้ย!”
จินยองร้องอย่างตกใจเมื่อแจบอมฉุดมือเขาลงมาจนเขาเสียหลักล้มลงไปนอนบนเบาะเดียวกับแจบอม
“แบมแบม”
“อะไรนะครับ??”
“ทำไมนายทำกับพี่แบบนี้หล่ะ”
“อะ เอ่อ พี่แจบอม ผมจินยองครับไม่ใช่แบมแบม
พี่เข้าใจผิดแล้ว”
“แบมแบม ทำไมต้องทำแบบนี้กับพี่ด้วย
พี่ทำอะไรผิดงั้นเหรอ..”
“...”
“พี่รักนายไม่พอหรือไงกัน”
ถ้าพี่แจบอมจะพูดแบบนี้
เอามีดมาแทงผมให้ตายเถอะครับ..
“พี่ไม่ให้อภัยนาย
นายต้องได้รับกับสิ่งที่ทำไว้กับพี่!!”
“โอ๊ย!!!
พี่แจบอม ปล่อยผมนะ! ปล่อยสิ ผมไม่ใช่แบมแบมนะ!! พี่มองหน้าผมสิ..มอง ฮึก ผมคือจินยองไงฮะ
พี่จะทำอะไรผม”
จินยองร้องไห้ด้วยความตกใจเมื่อแจบอมพยายามจะถอดชุดนักเรียนของเขาออกไปให้พ้นทาง
เขาดิ้นและทุบตีร่างสูงไม่หยุดจนแจบอมถอนหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิด
“เงียบ!!
ทีกับไอ้มาร์คล่ะยอมนอนแหกขาให้มันใส่ ทีกับพี่จะมาทุบตีเหรอ!?”
“ฮืออ ปล่อยผมนะพี่ ผมจินยองไง ไม่ใช่แบมแบม
ฮึก ไม่ใช่ โอ๊ยยย! ฮื่ออ เจ็บนะ”
“นายเจ็บไม่ได้ครึ่งที่พี่เจ็บหรอกแบม”
“พี่แจบอม..พี่เมามากแล้วน..อ๊ะ!”
คนตัวเล็กพยายามปัดมือของแจบอมให้ออกห่างตัว
“เงียบน่ะแบม ฉันไม่อยากให้นายเจ็บนะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็อย่าดิ้น!!”
“ผมไม่ใช่แบมแบม”
จินยองยังคงย้าคำพูดเดิมๆด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“แล้วพี่จะเสียใจที่ทำแบบนี้กับผม...ฮึก”
แจบอมเลิกคิ้วแล้วยกยิ้มขึ้น
“งั้นก่อนหน้าที่ฉันจะเสียใจ
ฉันขอขึ้นสวรรค์กับนายก่อนก็แล้วกันนะ”
“โอ๊ย!
พี่ ผมเจ็บ!” จินยองใช้มือจิกลงไปที่ไหล่หนาด้วยความเจ็บปวด
เมื่อคนบนร่างของเขารั้งต้นคอเขาขึ้นมารับสัมผัสอันร้อนแรงบริเวณริมฝีปาก
จินยองหลับตาแน่น น้ำตาไหลออกมาเหมือนเปิดก๊อก
แจบอมกระแทกปากลงไปเน้นๆซ้ำๆด้วยความรุนแรงไร้ซึ่งความอ่อนโยนอย่างที่ร่างเล็กควรจะได้รับ
มิใช่การกระทำอันหยาบช้าแบบนี้
จินยองรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดในโพรงปากหวาน
เขาอยากจะดันร่างของแจบอมออกไปให้พ้นๆหรือกัดปากอีกคนแรงๆสักครั้ง แต่เขากลัว...เขากลัวจริงๆ
แจบอมในตอนนี้กลายเป็นคนที่เขาไม่เคยรู้จักไปแล้ว
จินยองมองหน้าร่างสูงแล้วนึกไปถึงรอยยิ้มแสนอ่อนโยนที่แจบอมจะมอบให้กับเขาเสมอทุกครั้งที่เจอหน้ากัน
ตอนนี้มันกลับกลายเป็นรอยยิ้มเยาะสะใจที่เกิดมาจากการมองดูเขาร้องขอความเมตตาอย่างทุกข์ทรมาน
“หยุดร้องไห้สักทีได้ไหมมันน่ารำคาญ”
“ฮือ.. พี่.... หยุด ฮึก พอ”
“...”
“ฮึก..ฮืออ อึก”
“บอกให้หยุดไงวะ!! หยุด!! แล้วร้องครางให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้!!!” แจบอมเริ่มจะหมดความอดทนกับร่างตรงหน้า
เขาฉีกเสื้อตัวบางออกอย่างเลือดเย็นจนกระดุมเสื้อกระเด็นหลุดไปคนละทิศละทาง
จินยองเบิกตากว้างก่อนจะระดมทุบอกแกร่งไม่ยอมหยุดพลางโวยวายไปด้วย
“หยุดนะ!
พี่แจบอม อย่า!!” จินยองตัวสั่นมากกว่าเดิมเมื่อร่างสูงจับร่างเขาพลิกให้นอนคว่ำ
แล้วใช้ท่อนแขนเกี่ยวรั้งเอวบางของเขาให้ลอยวืดขึ้นมา
ทำให้สะโพกมนลอยเด่นอยู่ตรงหน้าซาตานร้าย ไม่รอให้เสียจังหวะ
แจบอมจัดการรูดรั้งทั้งกางเกงขายาวของจินยองลงมาที่ต้นขาขาวพร้อมๆกับชั้นในสีเข้ม
แล้วดึงรั้นถอดออกมาจากขาเรียว ทำให้คนตัวเล็กรีบหุบขาเข้าหากันแน่น
“อ้าขาออก!” แจบอมเริ่มออกคำสั่ง
“ไม่!! ฮือออ”
“อ้าออก!
แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะแบมแบม”
“ปล่อย . . ปล่อยผม อื้อ!” จินยองสะดุ้งสุดตัว
เขาเกร็งร่างกายไปซะทุกสัดส่วนยามที่แจบอมใช้นิ้วชี้แทรกเข้ามาในช่องทางสวาทด้านหลัง
“เจ็บ!! อ๊าา พี่แจบอม. ผม.. เจ็บ!!!”
หวีดร้องลั่นเมื่อครั้นสิ่งแปลกปลอมที่อยู่ในตัวเริ่มขยับเข้าออกช้าๆ
“แหม ตอดนิ้วพี่ไม่หยุดเชียวนะคนดี หืมม?”
“มะ ไม่ ฮือออ โอ๊ย! อ๊ะ..อ้ะ”
จินยองซบศีรษะลงก่อนท่อนแขนของตนแล้วปลดปล่อยน้ำตาออกมาไม่ยอมหยุด
พอด้านในร่างกายบางเริ่มปรับตัวได้
แจบอมก็เริ่มเพิ่มจำนวนนิ้วจากหนึ่งเป็นสามทันที
“เอ้า รัดแน่นใหญ่เลย
ชอบนิ้วกลางก็ไม่บอกหล่ะครับที่รัก”
“ใคร. .อ๊ะ!! ใครเป็น ทะ ที่รัก ของพี่ ก กัน”
จินยองหันกลับมาเถียงแล้วนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ
“ยังไม่หมดฤทธิ์ใช่ไหมครับ”
เขายิ้มแล้วเร่งจังหวะการสอดใส่ให้เร็วกว่าเก่าจนร่างของจินยองเคลื่อนไปตามแรงกระแทก
“อ๊ะ!!!”
เผลอครางออกมาเสียงดังลั่นเมื่อนิ้วของแจบอมดันไปสัมผัสโดนจุดกระสันเข้า
พอเห็นปฏิกิริยาของคนใต้ร่างเขาก็สอดนิ้วลงไปตรงจุดนั้นรัวๆจนจินยองครางไม่เป็นภาษา
“อ๊าา!
มะ ไม่ไหว ฮื่อ ย หยุดนะ อ๊ะๆๆ พี่...พี่แ..จ อื้อ บอม”
“ว่าไง เสียวหล่ะสิ ครางไม่หยุดปากเชียว”
เขาหัวเราะในลำคอแล้วใช้มืออีกข้างรูดรั้งแกนกายเล็กที่คับพองเต็มฝ่ามือหนา
เขาใช้นิ้วหัวแม่มือหยอกล้อกับส่วนหัวป้านนิดๆทำให้คุณเจ้าของได้สั่นเล่น
“อืออ พี่ ทำ. . ฮ้ะ ทำ อะไ .ร มะ อ๊าาา~ พี่ หยุดนะ อ๊าาาง..งง”
“อย่างงั้นแหละแบมแบมอ่า
เสียงแบบนั้นแหละครับ. ดีมากๆเลย”
เขาเอ่ยชมแล้วเริ่มรูดมือลงตามช้าๆอย่างตั้งใจจะกลั่นแกล้งให้จินยองได้คลั่งตาย
ก่อนจะกอบกุมมันเอาไว้ทั้งแท่ง “ดูสิ อันกำลังพอดีมือพี่เลยเห็นไหม
เล็กแบบนี้...ไม่เคยช่วยตัวเองเลยสิท่า”
“หุบ อื้อ หุบปากนะฮะ!!”
“จุ๊ๆ แข็งสู้มือพี่อยู่แท้ๆ
ยังจะปากดีอีกเหรอ ทั้งที่ร่างกายนายตอบสนองดีขนาดนี้เนี่ยนะ?”
“หยุด!
ฮื่อออ หยุดนะครับ! ยะ หยุด ทะ. อ่ะ อืมม อ๊ะ”
“หยุดทำอะไรครับ ฮึ” แจบอมแกล้งเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นเป็นเท่าตัวทั้งการกระแทกนิ้วเข้าช่องทางด้านหลังและการรูดรั้งแกนกายน่ารัก
จินยองที่โดนปรนเปรอทั้งจากข้างหน้าและข้างหลังก็อดไม่ได้ที่จะเผลอไผลไปกับสัมผัสอันหยาบโลน
“มะ มะ ไม่นะ! อ๊าาา!!!” ร่างเล็กร้องลั่นเมื่อตัวเขาได้ทะยานขึ้นมาถึงจุดสูงสุด
เขาปล่อยน้ำกามออกมาจากแกนกายเล็กจนมันเลอะเบาะยิมไปหมด
เขาถึงกับทิ้งตัวลงนอนหอบอย่างเหนื่อยอ่อน
ไม่เคยรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อนในชีวิต
“ถึงกับนอนหอบเลยเหรอ
อย่าทำเป็นเหมือนไม่เคยไปหน่อยเลยน่าแบม คนอย่างนายคงผ่านมาหลายคนแล้วหล่ะสิ ใครบ้างนะ? ไอ้มาร์ค? ไอ้ฮันบิน?? ไอ้ดูจุน???
หรือผู้ชายทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตนายก็เอาหมด!”
“หยุด!!
หยุดนะ!!!” ยกมือขึ้นมาปิดหูแน่น
เขาไม่อยากได้ยินคำใส่ร้ายอะไรจากคนที่ตัวเขาเอง ‘รัก’ อีก เขาไม่ได้ทำ...และเขาเชื่อว่าแบมแบมก็ไม่ได้ทำ
แต่ทำไม...
เขาต้องเป็นคนมารับอะไรพวกนี้ทั้งหมดด้วย?
“คิดว่ามันจะจบแค่นี้เหรอ” แจบอมยิ้มแสยะ
เขาล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมา
“มะ...มันคืออะไรเหรอฮะ?” จินยองถามด้วยความประหม่า
สายตาจับจ้องไปยังกล่องสี่เหลี่ยมสองอันที่เขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร
“อะไร ไม่รู้จักเหรอ ‘ถุงยาง’ น่ะ
อ้อ! ใช่สิ
เวลาไอ้พวกนั้นมันทำกับนายมันคงยัดสดแตกข้างในทุกรอบเลยใช่ไหมหล่ะนายก็เลยไม่รู้จัก
หึ สกปรก ถ้าฉันมีอะไรกับนายแล้วติดโรคจากไอ้พวกนั้นขึ้นมาจะทำยังไงจริงไหม?”
“ไม่ใช่!
พี่!! เข้าใจผมสักทีเถอะ!!! ผมไม่ใช่แบมแบมนะ!!”
“ไม่ใช่แล้วจะเป็นใคร ฮึ? แบมแบม”
“ปล่อยผมไปเถอะนะฮะ ผมขอร้อง”
จินยองไม่รู้จะทำยังไงให้แจบอมเข้าใจเขาแล้ว
ขนาดเมาเขายังขัดขืนอะไรอีกคนไม่ได้เลย เขาจึงจำต้องอ้อนวอนอย่างช่วยไม่ได้
“ไม่! นายทำให้ฉันเจ็บ
นายจะต้องเจ็บกว่า!!”
“จะทำอะไรผมฮะ”
แจบอมไม่ตอบ แต่กลับเป็นฝ่ายย้อนถามแทน
“เอารสอะไรดีหล่ะแบม? ไหนช่วยฉันเลือกหน่อยสิ”
“ไม่!!!”
“งั้นเหรอ!? ก็ได้ ฉันเลือกเองก็ได้ รสนี้ดีไหม? ‘สตอว์เบอรี่’ เหมาะกับคนอย่างนายดี”
จินยองนอนกอดร่างตัวเองตัวสั่นงกๆ ร่างกายที่เขาอยากจะเก็บไว้ให้คนที่เขาเต็มใจได้เชยชม
บัดนี้กำลังถูกซาตานร้ายฉกชิงความบริสุทธิ์ไปอย่างไม่ไยดี
ถ้าจะให้พูดกันจริงๆแล้วเขานั้นแอบมีใจให้แจบอมก็จริง
แต่แจบอมไม่เคยรักเขาเลย บวกกับการกระทำอันแสนป่าเถื่อนเมื่อกี้มันยิ่งทำให้เขารู้สึกไม่อยากตกเป็นของร่างสูง
แต่ขัดขืนไปก็ไร้ค่าอยู่ดี...
“จะทำอะไรก็ทำฮะ ผมรู้ว่าผมขัดพี่ไม่ได้”
พอพูดจบเขาก็เม้มปากแน่น เตรียมตัวรับกับศึกหนักที่กำลังจะตามมา
“คนอย่างฉันต่อไปนี้จะไม่เสียใจให้กับนายอีก
จำไว้เลย แบม” เขาพูดด้วยท่าทางมั่นใจ
ก่อนจะก้มลงซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นอย่างหื่นกระหาย
จินยองหลับตาแน่น
ยินยอมให้แจบอมมีสิทธิ์ในร่างกายของเขาอย่างเต็มใจ เขาเองจริงๆก็ไม่มีอะไรจะเสีย
เขาเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิงที่เวลามีอะไรกับใครแล้วมันจะท้องป่องขึ้นมา
อีกอย่างหัวใจทั้งดวงของเขาก็ให้แจบอมไปแล้ว
เขาโกรธแจบอมไม่ลง...โกรธไม่ลงจริงๆ
ยิ่งคนตรงหน้าทำลงไปแบบไม่รู้ตัวแบบนี้เขาก็ยิ่งโกรธไม่ลงเข้าไปใหญ่
แจบอมคงจะเจ็บปวดมามาก เพราะฉะนั้นให้เขา...ได้ทำให้ร่างสูงมีความสุขเถอะนะ
“ว่าไง ไม่อวดเก่งแล้วเหรอ”
“ฮึก ฮืออ”
“ไม่เอาน่า อย่าร้องนะฉันรู้ว่านายชอบ”
จินยองมองแจบอมที่กำลังรูดซิบกางเกงของตนออก
แล้วควักเอาความเป็นชายขนาดใหญ่โตออกมาต่อหน้าเขา
“ดูดิ ของนายเล็กไปเลยไหม”
คนตัวเล็กหน้าแดงแปร้ดหลังจากที่แจบอมพูดอะไรสองแง่สองง่ามออกมา
ร่างสูงรีบแกะกล่องถุงยางออกด้วยความรีบร้อน
ก่อนจะสวมมันลงบนแกนกายโตด้วยความคล่องแคล่วพร้อมที่จะใช้งาน
“ไม่ขัดขืนแล้ว?”
“ไม่มีเหตุผลที่ผมจะต้องขัดขืน
ในเมื่อผมรักพี่ ร่างกายผม ผมก็อยากจะให้มันเป็นของพี่
ไม่ใช่ตอนนี้...ในอนาคตยังไงมันก็ต้องเป็นของพี่อยู่ดี”
จินยองหลับหูหลับตาพูดสิ่งที่คิดอยู่ออกไปจนหมดเปลือก เขาตัดสินใจแล้ว..
แจบอมทำหน้าประหลาดใจนิดหน่อยหลังจากฟังจนจบประโยค
นี่สาบานได้ถ้าแจบอมไม่ได้เมาอยู่เขาคงไม่กล้าพูดอะไรแบบนี้ออกมาต่อหน้าร่างสูงแน่
แจบอมไม่พูดอะไรอีก
เขากระแทกตัวเขาไปในช่องทางรักของจินยอง จนคนตัวเล็กถึงกับจุก
“โอ๊ย!!!!!!!!!!” เขาร้องลั่นเมื่อแจบอมเริ่มขยับตัว “อะ ย อย่าเพิ่งขยับ ฮะ อย่า อ๊า!!”
“รักงั้นเหรอ!? นายใช้คำนี้พร่ำเพรื่อเกินไปแล้วแบม”
“อ๊า อ๊ะ อ๊ะ อื้อ..พี่ฮะ ผมเจ็บนะ อ่าา
ฮืออ....เจ็บ! ฮื่ออ”
เขารู้สึกเหมือนช่องทางของตนกำลังจะฉีกขาดเพราะความใหญ่โตของอีกคนที่กำลังสอดใส่เข้ามาในตัวเขา
แถมยังระดมกระแทกตัวลงมาหนักๆจนเขาถึงกับอ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออก
“อืมมมส์ แบมแบม
ทำไมรูของนายมันถึงได้แน่นแบบนี้วะ?”
“อา อ๊ะ พี่แจบอม”
ดวงตากลมฉ่ำปรือไปด้วยน้ำตากำลังจดจ้องไปยังคนใจร้ายด้วยความอ้อนวอนให้เบาแรงลง
“ครับๆ สงสัยจะเบาเกินไปหล่ะสิ
เลือดยังไม่ไหลเลยนี่เนอะ หึๆ” แจบอมยกขาเรียวขึ้นพาดบ่าแล้วกดตัวลงไปหาร่างของจินยองให้ลึกกว่าเก่า
ทำเอาคนใต้ร่างหวีดร้องสุดเสียง เพียงไม่นาน . .
เลือดสีแดงสดก็ไหลออกมาจากช่องทางที่ฉีกขาด
“โอ๊ย!!
ฮือออ ฮึก หยุด อ๊า อ่ะ หยุดก่อน”
“ไม่ทันแล้วหล่ะ เงียบเถอะ
ถวายตัวให้พี่ขนาดนี้ละ”
“ฮ่ะ
ฮื่อออ อ๊ะ อ๊ะ อือ อ๊าา”
“อาห์ เสียง.. เสียงนายสุดยอดเลย” แจบอมกระแทกตัวแรงขึ้นอีก
แรงจนจินยองแทบจะแยกความเจ็บและความเสียวที่ช่วงล่างออกจากกันไม่ได้
ร่างกายไม่รักดีกลับตอบรับแจบอมได้ดีกว่าที่คิด
“อ้าส์ ซี๊ดด ไม่ไหวแล้วโว้ย!” แจบอมชักแกนกายของตนออกมาจากร่างกายบางแล้วถอดถุงยางที่ใส่ไว้ออก
ก่อนจะสอดใส่เข้าไปใหม่อีกครั้ง
“อ๊...อืมม อ๊ะ”
“แบมแบม แบมแบม อ้าาาส์”
“อ๊าาา ..ผ ผม จะ อื้อ จะแตกแล้.. อ๊ะ!!!!”
“ฮ่าาาส์ แบมแบม!!”
แจบอมครางเสียงต่ำเมื่ออารมณ์ของเขาพุ่งเข้าสู่จุดสุดยอด
เขากระแทกตัวเข้าไปอีกสองสามทีแล้วปลดปล่อยทุกหยาดหยดเข้าไปในตัวของปาร์คจินยอง
ร่างเล็กขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกถึงน้ำหนืดๆที่อยู่ในร่างกายของเขา
“พี่..จะเอาถุงยางออกทำไม?”
“หึ” แจบอมไม่ตอบแต่หัวเราะแทน
ก็เพราะเขารู้น่ะสิว่าแบมแบม...ไม่สิ ‘ปาร์คจินยอง’ ยังไม่เคยร่วมรักกับใครอย่างแน่นอน
ฉะนั้นถุงยางมันก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป
แล้วทำไมเขาถึงรู้น่ะเหรอว่าคนตรงหน้าคือจินยองมิใช่แบมแบม?
ใครจะไปบอกหล่ะ...ว่าจริงๆแล้วเขาน่ะ...’ ไม่ได้เมาซะหน่อย J’
Harrah's Resort Southern California - Mapyro
ตอบลบHarrah's Resort Southern 광명 출장샵 California in Valley 과천 출장마사지 Center is a casino in 영주 출장샵 Valley Center, California and features an outdoor pool. Rating: 7.6/10 · 3,630 reviews · Price 이천 출장마사지 range: $$ 원주 출장안마